۱۳۸۸ تیر ۲۰, شنبه

من یک ایرانی تبعیدی هستم


På scenen: Nasim Aghili & Nasser Yousefi 9 juli

(من یک ایرانی تبعیدی هستم)Jag är exil-iranier. Eller nästan-iranier. Snarare nästan-svensk.Jag hör dom prata om det som är mitt.Det pratas om kravaller, uppror och allao akbar.(حرف می زنند از قیام، از شورش و ازالله اکبر . من یک ایرانی تبعیدی هستم. یا تقریبا ایرانی.)Och som om minnet blivit en kroppsdel istället för tanke, som inte känner av mitt motstånd, min förträngning. Kroppsdelen gör sig påmind, plötslig, flyktig, förväntansfull.(حاالا دیگرمی توانیم بازگردیم. محبوب من، محبوب من به تو می گویم که نمی توانی یک دیکتاتور را درک کنی).Min älskade du kan inte förhålla dig till en diktatur säger jag.Dom sa på radio, svensk radio, nationell radio att det var anhängare som firade och anhängare som skrek. Och jag sa dom kan inte förhålla sig till diktatur.(نه این که آنها نمی فهمند. من برسرحرف خود هستم. آنها درک نمی کنند.)Och dom pratar om anhängare. Som om det fanns ett val.(و آنها از انتخابات حرف می زنند. گویی مردم می توانند انتخاب کنند.)Fortfarande samma sätt att behandla demokrati. Och det där andra. Den diktatur som Europa inte fördömer men känner sig kapabel att tolka, beskriva, bemästra.(و خون بر خیابان های ایران جاری می شود. و امید به پشت بام ها می رود.)Det pratas om val. Och VISS kränkning.Men blodet rör sig på Irans gator. Och blodet flyter inte på grund av ett val. Och föräldrar sörjer inte en VISS kränkning.((و امید به پشت بام ها می رود.Jag önskar jag kunde beskriva att jag kan förhålla mig till diktatur. Även om du pratar om anhängare. Som om det fanns ett val. Som om en torterat mindre och en förbjudit mer. För en kan förhålla sig till tortyr. Och revolution. Även om du kallar det demonstration.((خون بر خیابان های ایران حرکت می کند. اما امید به پشت بام ها می رود. و ما می شنویم.Och hoppet går upp på taken. Och vi hör.(بیا برویم)Och jag önskar jag kunde vara där. Känna där. Ta på där.(بیا برویم. چون دلم می خواهد آنجا باشم. آنجا را احساس کنم. آنجا را لمس کنم. ناتوانی من. غم من. دلتنگی من.)Min brist. Min sorg. Min saknad. Min förväntan. Min brist. Min sorg. Mitt hopp.För jag önskar jag kunde ta på där.Men jag står här. Och jag hör.(امید به پشت بام ها می رود. و ما می شنویم. )Och vi hör. Och vi glömmer aldrig.

هیچ نظری موجود نیست:

درباره من

عکس من
Stockhlm, Sweden
سال 1953 در آبادان زاده شده ام و از سال 1984 ساکن استکهلم هستم فارغ اتحصیل از دانشکده هنرهای زیبا در رشته تئاتر بازی و کارگردانی در چندین نمایش صحنه ای در ایران و سوئد بازی و کارگردانی چندین نمایش تلویزیونی در ایران و سوئد بازی در فیلم های تلویزیونی و سینمائی کارگردانی فیلم مستند به سوی طبس از ویلی شیرکلوند برای کانال یک تلویزیون سوئد همکاری با رادیو نوای آشنا در شمال سوئد بین سال های 1990تا1994 مجری و تهیه کننده و کارگردانی نمایش های رادیوئی همکاری با رادیو همبستگی در استکهلم از سال 2004 بعنوان مجری و تهیه کننده و کارگردانی نمایش های رادیوئی ساخت چندین نمایش رادیوئی برای پژواک رادیو سوئد به فارسی برخی از کارهای نمایشی در ایران و سوئد : پیک نیک در میدان جنگ از فرناندو آرابال ترس و نکبت رایش سوم اثر برتولت برشت از پشت شیشه ها نوشته اکبر رادی آهو از بهرام بیضائی خدا را هجی کن نوشته زنده یاد حسین اقدامی( صدرائی خرده بورژواها اثر ماکسیم گورکی اژدها از شوارتس سلام و خدا حافظ اثر آتول فوگارد آخرین نامه نوشته نسیم خاکسار کاکتوس های کوچولو نوشته ناصر یوسفی سالگرد ازدواج از ناصر یوسفی بازگشت مارکس اثر هوارد زین